List of the most popular hashtags for theme #BOOKPH

Libreria Acqua Alta, Venezia, Italia. Dove la magia incontra i libri... . . . #ig_libri #libreriaacquaalta #libreria #venezia #italia #libri #leggere #libridaleggere #cosedalettori #lettore #lettura #letteratura #libro #scrittore #editore #autore #biblioteca #books #bookstore #read #reading #writer #booklover #bookph

Cześć Czasem życie serwuje nam prawdziwą tęczę barw a czasem widzimy wszystko w odcieniach szarości... Dziś stanowczo przydałaby mi się chwila pauzy i kawa w Neon Café, bo ostatnio żyję w całkowitym niedoczasie Mogłabym zwalić to na brak tej jednej godzinie po zmianie czasu, ale to chyba jednak ilość obowiązków niewspółmierna do ilości wolnego czasu, jaki mam do dyspozycji... Macie jakieś sposób na rozciągnięcie doby? Biegnę z moim łobuzem do fryzjera a wam życzę miłego popołudnia _____ #bookstoread #booksandbooks #czwartastrona #neoncafe #malwinaferenz #życiepełnebarw #zaczytanairomantyczna #bookstagram #bookstagrampl #igbooks #instabooks #bookgram #bookgirl #czytambokocham #readinglife #bookph #bookfeature #bookaholic #bookadict #patronatmedialnyNIEnaczytana

Cześć Po przedłużonym weekendzie czas wrócić do pracy. Swoją drogą mogłabym tak co tydzień zaczynać od środy. Większa motywacja do pracy z perspektywą weekendu w tle. Życzę wam udanego dnia a ja zagęszczam ruchy i pędzę do pracy ______ Iga, główna bohaterka powieści, bywa okropna: egoistyczna, bezwzględna, niezdająca sobie sprawy z jakichkolwiek konsekwencji swojego postępowania. Jest jednak także brutalnie szczera, a w swoim zagubieniu i dziecięcym egoizmie do bólu ludzka. Gdy nie pomaga stabilny związek ze starszym partnerem, Iga zdaje sobie sprawę, że nie ma łatwych wyjść i pewnego dnia decyduje się na ekstremalny krok. ______ #bookmark #bookmorning #joannalech #kokon #wydawnictwowab #booksandbooks #igbooks #igczyta #bookgirl #bookstoread #bookstagram #polskibookstagram #czytambokocham #lubimyczytac #takczytam #czytamsobie #bookph #bookadict #bookaholic #ksiazka #zdjęciedlaksiążki #bookpic

#recenzja⏬ Do niedawna historie takie jak ta - romanse w stylu: on kocha ją, ona kocha jego ale zanim będą razem musi się wiele złego wydarzyć, aby potem mogli żyć długo i szczęśliwie, nie do końca wpisywały się w moje gusta czytelnicze. Owszem, lubię książki obyczajowe jednak poza wątkiem uczuciowym oczekuję od książki czegoś więcej. Ale... Ta urzekła mnie swoją subtelnością, emocjonalnością i uczuciowością, której nie spodziewałabym się po autorze - mężczyźnie.  Tutaj nie sposób nie wyróżnić postaci wykreowanych przez Tomasza Kieresa. Oni czują, oni cierpią, oni są jak najbardziej ludzcy, nie potrafią poradzić sobie z traumą i ciężkimi doświadczeniami z przeszłości, którymi hojnie obdarował ich los.Przypominają dwa małe okręty zagubione na rozległym oceanie. On - utracił swój maszt, zgubił cel swojej żeglugi i niejako zmierza nieuchronnie ku brzegowi, aby w końcu dokonać swojego istnienia na skałach. Ona - samotna, zabrakło jej rodzinnego wsparcia i miłości, z trudem wiosłuje ku nieznanemu, mając dodatkowe wiosło w postaci córki, która jest dla niej całym światem. Spotykają się i tak trudno im obrać wspólny kurs, zbyt długo bowiem dryfowali po oceanach uczuć w pojedynkę...Może określiłam to co chciałam powiedzieć o tej historii zbyt poetycko, ale tylko taki opis przyszedł mi do głowy. Generalnie książka przypadła mi do gustu. Po obiecującym początku fabuła trochę zwolniła bieg, a czytelnik otrzymał dosyć wnikliwe opisy dylematów obojga bohaterów. I chociaż początkowo miałam z tym problem, ich ilość w stosunku do całości historii, wydawała mi się zbyt obszerna, to kiedy spróbowałam się wczuć w sytuację Natalii i Pawła, to dotarło do mnie, że gdyby autor ograniczył ich wewnętrzne rozterki do minimum, to temat uczuć i radzenia sobie po stracie, byłby potraktowany zbyt powierzchownie, po macoszemu i niczym nie różniłby się od wielu innych historii, gdzie stawia się większy nacisk na to, aby zakochani w końcu się zeszli, niż na przedstawienie genezy rodzącego się uczucia, które w tym przypadku kiełkowało niejako na "ugorze". Polecam miłośnikom romantycznych historii, które zapadają w pamięć i sprawiają, że my sami po przeczytaniu, rozpadamy się na miliony kawałków.

Takie niedziele lubię Słońce, ciepło, cisza i spokój. A perspektywa dwóch dni urlopu dodatkowo nastraja pozytywnie A jak wam minęła niedziela? Baterie naładowane na nadchodzący tydzień? Miłego wieczoru _____ #booksandbooks #bookstagram #polskibookstagram #polishbookstagram #bookishlove #bookishphotography #zdjeciedlaksiazki #bookfeature #bookph #booksoninstagram #booksandflowers #teatime #teaholic #ilovetea #herbaciara #booklover #bookobsessed #magdalenamajcher #obcypowiewwiatru #pascal #pascalbooks #niedziela #czytamsobie #czytambokocham

#recenzja Dziś zapraszam na kilka słów o... ⏬ Od razu powiem, że najnowsza książka Krystyny Mirek mnie oczarowała. Autorka stworzyła wielopłaszczyznową historię, która porusza tak wiele wątków, że trudno mi wybrać ten, który jest wiodący i ulubiony. Począwszy od tego dotyczącego małżeństwa Laury, aż po historię życia Alberta, która z pewnością nie należała do tych optymistycznych. Ale od początku. Małżeństwo, w którym brak jest czasu na wsłuchanie się w potrzeby drugiej osoby, z czasem umiera. I tak było w przypadku związku głównej bohaterki. Autorka przedstawiła w swojej powieści coś na kształt studium rozpadu małżeństwa, w którym nie dosyć, że jedna ze stron była zbyt skupiona na karierze, to jeszcze pojawiła się w nim ingerencja osoby trzeciej. Apodyktyczny ojciec i posłuszna, zdominowana matka - ten wzorzec zachowania zdawać by się mogło, został powielony, tak jakby schemat postępowania mógłby być dziedziczny. Z ciekawością śledziłam losy obu małżeństw, zarówno państwa Andrychowskich seniorów, jak i Laury i Pawła i przyznaję, że bardzo kibicowałam obu... kobietom. "Tam, gdzie serce swoje" to także historia o samotności. Nadmorski pensjonat jest swoistego rodzaju przystanią dla życiowych rozbitków, "fundacją pomocy kaczętom", w którym swoje miejsce na ziemi znalazło tak wiele osób. Dzięki niemu mają szansę na odnalezienie szczęścia, poukładania sobie spraw i rozliczenia się z przeszłością. Jest w nim coś takiego, co sprawia, że mimowolnie się uśmiechamy czytając o jego pensjonariuszach. Gdzieś cicho mając nadzieję, że jeśli ktoś z nas znalazłby się w sytuacji bez wyjścia, miałby szansę na pokój z widokiem nawet na garaż, gdzie mógłby wyjść z życiowego impasu.  Jak często bywa w książkach Krystyny Mirek także w tej nie zabrakło momentów chwytających za serce. Historii z morałem, która nie tylko jest fikcją literacką, ale daje do myślenia i niesie ze sobą nadzieję, że nigdy nie jest za późno, aby naprawić błędy z przeszłości i zacząć życie na nowo. -------- Całość na blogu. Link w BIO. . -------- Zdjęcie bierze udział w wyzwaniu @kobiecafotoszkola #wyzwaniekfs1 #flatlay #tamgdziesercetwoje #krystynamirek #onaczyta #wydawnictwofilia #kobiecafotoszkoła

Na dobranoc kilka słów o... Przeczytałam w swoim życiu wiele książek. Jedne były zwyczajną stratą czasu, inne przyniosły oczekiwaną rozrywkę, a jeszcze inne wryły mi się w pamięć. Wiele z nich niosło ze sobą jakiś ładunek emocjonalny ale tego, co zrobiła w swojej najnowszej książce Magdalena Majcher, jako czytelnik nigdy nie doświadczyłam. Przez "Obcy powiew wiatru" nie mogłam zasnąć. Leżałam patrząc w milczeniu w sufit do momentu, kiedy z moich oczu zaczęły płynąć łzy. To tak jakby w moim przypadku emocje zadziałały z opóźnionym zapłonem. Łzy płynęły, aby dać ujście temu, co nagromadziło się we mnie podczas lektury. Autorka oddała w ręce czytelników książkę niemalże doskonałą. Mądrą, dopracowaną w najdrobniejszym szczególe, zaskakującą, przejmującą... Zostaliśmy włączeni do rodziny głównych bohaterów, choć czasem odnosiłam wrażenie, że stałam się Marcjanną, że patrzę na wszystko to, co przyniosła ze sobą wojna, jej oczami. Że czuję każdą jej emocję, że tak jak ona kocham i cierpię, boję się tego, co zgotował jej los... Losy rodziny Zielczyńskich, którym przyszło stawić czoła nierównemu przeciwnikowi, jakim jest wojna, wprowadzają czytelnika w świat, w którym sąsiad, przyjaciel staje się oprawcą, kiedy lepiej zginąć od kuli, niż od siekiereki... Bolesne dzieje Kresowiaków, inspirowane prawdziwymi wydarzeniami, tak skutecznie wdzierają się w naszą podświadomość, że nie potrafimy o tym zapomnieć. "Obcy powiew wiatru" choć właściwie jest sfabularyzowaną opowieścią, stanowi żywe świadectwo tamtych czasów. Magdalenie Majcher udało się w doskonały sposób połączyć fikcje literacką z historią w taki sposób, że niełatwo jest odnaleźć w niej ślady stanowiące jedynie element wyobraźni autorki. Wszystko wydaje się tak prawdziwe, tak bolesne i niesie ze sobą tak wielki ładunek emocjonalny, że jeszcze długo nie będę potrafiła przejść po jej lekturze do porządku dziennego. Wydawało mi się, że mając za sobą lekturę książek inspirowanych prawdziwymi wydarzeniami, nic ne będzie w stanie mną tak wstrząsnąć. Nie lubię tego typu deklaracji ale na dziś dzień, na ten moment jest to najlepsza książka jaką miałam okazje przeczytać w tym roku i jednocześnie najlepsza książka autorki!

Czasem bardzo chcemy przeczytać książkę, bo podskórnie czujemy, że będzie dobra i... Czasem nasz czytelniczy instynkt nas zawodzi. Dziś zapraszam na kilka słów o... ⏬ . ⌚Miałam z tą książką nie lada problem. Podchodziłam do lektury kilka razy, bo nie byłam w stanie się wczytać w tę historię. Piękna okładka kusiła, a treść odpychała. Może nie do końca, bo skłamałabym gdybym powiedziała, że nie było w niej czegoś, co mnie zaintrygowało ale... ⌚Po pierwsze - mnogość postaci sprawiła, że po prostu gubiłam się w tym kto, co i kiedy widział i jaki jest jego udział w całej historii. Po drugie - książka wywoływała we mnie skrajne emocje - od zainteresowania i chęci odkrycia sekretu, aż po irytację związaną z rozwleczoną fabułą, która najzwyczajniej w świecie mnie nużyła. Ten czytelniczy dysonans wywoływał we mnie frustrację, bo bardzo chciałam ją przeczytać i odnaleźć w niej to "coś", co sprawia, że chciałoby się o niej pamiętać. Ale nie udało mi się. Owszem, autorka dysponuje niezwykle plastycznym językiem, jej pióro świadczy o dużym doświadczeniu. To wszystko w połączeniu ze wspomnianą wyżej tajemnicą, opowieścią o stracie, dramatycznymi wydarzeniami z przeszłości oraz wielką miłością, w moim odczuciu nie wystarczyło, aby pozytywnie odnieść się do tej pozycji wydawniczej. Tak naprawdę skończyłam ją czytać tylko dlatego, że byłam ciekawa finału i tego co kryje się za zdjęciem świetlistej kobiety z epoki wiktoriańskiej. ⌚Miałam duże oczekiwania wobec "Córki zegarmistrza". Niestety trochę się zawiodłam. O ile podobał mi się pomysł na fabułę i osadzenie akcji w dwóch strefach czasowych, o tyle rozwlekanie poszczególnych wątków i wprowadzenie, w moim odczuciu, zbyt wielu bohaterów, zabiło moją pierwotną ciekawość i entuzjazm związany z tą książką. Jeśli lubicie klimatyczne historie z tajemnicą w tle, w których akcja toczy się niespiesznie, to sięgnijcie po najnowszą książkę Kate Morton i sami sprawdźcie jakie będą wasze odczucia.

20 SZCZĘŚCIARZ Nicholas Sparks Logan Thibault jest urodzonym szczęściarzem. Służył w piechocie morskiej, ma za sobą służbę w Iraku, gdzie wielokrotnie otarł się o śmierć. Przeżył i wrócił do domu z pamiątką - znalezionym na pustyni zdjęciem młodej kobiety, które traktuje jako talizman. Kiedy w bezsensownym wypadku ginie jego przyjaciel, Logan stawia sobie za cel odszukanie dziewczyny z fotografii. Przemierzając pieszo kraj, odnajduje ją w Hampton, miasteczku w Karolinie Północnej... . . . #książkadobranawszystko #czytambokocham #kochamksiazki  #ksiazkowainspiracja #instaksiążka  #czytanienieboli #polskieautorki ##kochamczytać #czytambolubię #zdjęciedlaksiążki #czytamwszędzie #instagramczyta #książka #takczytam #czytamprzykawie #książki #czytaniejestsexy #czytambolubię #wydawnictwoczwartastrona #bookinstagram #bookslover  #bookstagrampl #polishbookstagram #bookstagrampolska #books4life #bookstagramtopasja #readingismagic #bookph #booksph#booksaremagic